Scandinavië

Op dinsdag 8 juli zijn we vroeg opgestaan, even na vijfen. Na de laatste dingen gepakt te hebben zijn we om 6:10 vertrokken. Het was nog erg rustig op de weg zo 's morgens vroeg. Na 2 uur zijn we de Duitse grens gepasseerd. Even na de grens zijn we gestopt om wat te eten en te drinken. Na ruim een kwartier hebben we onze weg weer vervolgd. Via Osnabrück en Bremen zijn we richting Hamburg gegaan. Net na Hamburg weer gestopt om wat te drinken en vervolgens heeft Hilleke verder gereden naar het noorden richting Flensburg bij de grens met Denemarken die we om 12:40 passeerden. Net na de grens gestopt bij een parkeerplaats met een bank om geld te wisselen en we hebben er ons brood verder opgegeten. Een leuke parkeerplaats met afgescheiden bankjes bij een meertje. Vervolgens zijn we in 1 stuk doorgereden naar de camping in Randboldal, vlak bij Legoland. Het laatste stuk ging over lokale wegen dus dat ging niet zo snel. Ook kregen we nog een paar spetters regen, maar daar bleef het bij. Verder goed weer gehad deze dag, in het algemeen erg zonnig en soms wat bewolkt.

Op de camping zijn we naar onze cabin gegaan. Een klein houten hutje met een stapelbed en een slaapbank. Verder ook nog een klein keukentje met een kookplaat, een koelkastje en een koffiezetter. Na een welverdiend biertje zijn we bij de speeltuin gaan kijken waar Ciska zich uitstekend heeft vermaakt. Wij hebben ondertussen in het winkeltje wat inkopen gedaan voor het avondeten en het ontbijt. Na ruim een uur bij de speeltuin te zijn geweest zijn we terug gegaan naar onze cabin om wat te gaan eten. Na het eten kwamen onze buren thuis, ook Nederlanders. Ze waren vandaag naar Legoland geweest. Het was er erg leuk geweest, alleen ook erg duur. Onze andere buren zijn overigens ook Nederlanders. Verder zijn er overigens maar weinig Nederlanders op de camping, hoofdzakelijk Denen. We waren erg te spreken over deze camping, rustig, leuke speeltuin en zwembad. De cabin voldeed ook goed. Weliswaar geen toilet of douche, maar deze waren op korte afstand aanwezig.

De volgende dag hebben we eerst uitgeslapen, we waren nog vermoeid van de lange reisdag. Na het ontbijt zijn we tegen half elf vertrokken. Na slechts een kwartier rijden in de auto waren we al bij Legoland. Als eerste zijn we door Miniland gelopen, het originele Legoland voordat het een pretpark werd. Dit kun je vergelijken met Madurodam, maar dan van Lego. Alleen is alles hier niet op dezelfde schaal. Er zijn van diverse Noord-Europese landen gebouwen etc. geplaatst. Uiteraard van Denemarken, maar ook Noorwegen, Zweden en Finland. En verder ook van Duitsland en Nederland. Van Nederland uiteraard de Amsterdamse grachten, maar ook molens en koeien. Verder nog een internationaal stukje waar andere wereldberoemde bouwwerken stonden zoals oa de Akropolis (Griekenland), Abu Simbel (Egypte), het Capitool (USA), de Wat Pra Kheo (Thailand) en het Vrijheidsbeeld (USA). Na Miniland zijn we verder door het park gegaan. Ciska is in diverse attracties geweest, sommige alleen en een aantal met één van ons, onder andere:

• Lego Safari, met een autootje door een safaripark met allemaal beesten, uiteraard allemaal van Lego gemaakt.
• Goudmijn, met een treintje door een goudmijn waar allemaal gouddelvers waren te zien.
• Legocopters, een soort helikopters die op en neergaan.
• Minibootjes, met een klein bootje langs diverse wereldberoemde gebouwen (zie boven).
• Het avonturen pad gelopen. Een soort behendigheids circuit over touwen, balken etc.
• Jungle Rally. Een soort van mini botsautootjes.
• Jungle Racers, van die Everglades boten. Een hoop gespetter in ieder geval.
• Piraten boten. Met een boot door piratenland en door een grot met allerlei piraten taferelen. Dit konden we met z'n 3-en doen en we hebben het zelfs 2 keer gedaan omdat het wel erg leuk is.
• Explore land. Een soort minipretpark voor de allerkleinsten. Hiervoor was Ciska zelfs eigenlijk al te groot. Ze is hier alleen in het (mini) reuzenrad geweest.
• Adelaarsnest. Een heel groot speelkasteel.

En ondertussen uiteraard diverse malen zo hier en daar wat gedronken en gegeten. Maar dat moet je hier niet al te vaak doen, want dat is onbetaalbaar. Maar de attracties zijn verder overigens wel allemaal gratis. Ook de wachttijden voor de attracties viel ons alles mee. Van een paar minuten tot hooguit 20 minuten, dus dat viel, zeker gezien de drukte, alles mee.
In het drakenkasteel hebben we gegeten en na het eten nog wat attracties gedaan en toen weer richting uitgang. Bij een winkel nog wat Lego gekocht voor Ciska. Er is hier een soort Jamin winkel, alleen kun je er geen snoep scheppen, maar Lego steentjes. Hier verkopen ze alles los. Je pakt er een zakje en schept het vol, bij de kassa wordt het gewogen en je betaalt dus per gram. Maar de Lego is hier niet goedkoper dan bij ons, integendeel zelfs, maar je kan er wel Lego kopen in kleuren en vormen die normaal niet in de handel verkrijgbaar zijn.

Na alles te hebben gepakt en het huisje op de camping te hebben schoongemaakt zijn we richting Bogense op het eiland Funen. Dit is maar een klein stukje, zo'n 80 km vanaf Randboldal. We waren dus al vroeg in het Bogense hotel, de kamer moest nog worden gestofzuigd en daarna konden we er in. Het was een erg ruime kamer met zelfs 2 extra bedden. Nadat we alle spullen naar de kamer hadden gebracht zijn we het stadje Bogense gaan verkennen. Het is niet zo groot, maar er zijn wel een aantal aardige straatjes met wat oude huizen. Ook zijn we naar de haven gelopen, niet ver van het hotel, waar we op een terrasje wat hebben gegeten. En vervolgens zijn we naar het havenhoofd gelopen met uitzicht op het Kattegat. Er was helaas geen strand te bekennen, alleen wat steigers van waar je in het water kon komen. We zijn verder gelopen langs het leuke witte kerkje en over de markt. Via wat oude straatjes zijn we weer richting hotel gegaan. Bogense zelf heb je in een halve middag wel gezien. Wat wel aardig is, is dat er een kopie van de Brusselse Manneke Pis staat.

Voor de volgende dag stond een rondrit over het eiland Funen op het programma. Na het ontbijt zijn we vertrokken richting het kasteel Egeskov, ongeveer een uurtje rijden vanaf Bogense. Aldaar aangekomen hebben we als eerste het kasteel bekeken. Het kasteel zelf is niet zo heel erg groot, maar de tuinen eromheen wel. In het kasteel zijn een aantal kamers te bezichtigen met daarin meubilair uit vroeger tijden. Ciska was vooral geïntereseerd in de jachtkamer en de jachtgang. Hier hingen allerlei geschoten jachttrofee-en waaronder diverse hertenkoppen, een leeuwenhuid, een panterhuid, slagtanden van een olifant en nog veel meer. Duidelijk dat dit reeds lang geleden geschoten was. Tegenwoordig zou dat niet meer kunnen. Op de zolder was een fototentoonstelling van de renovatie van het dak van het kasteel. Ook lag er op zolder een houten pop. De legende gaat dat als deze pop zou worden verplaatst het kasteel op de eerstvolgende kerstavond in het moeras zou zinken. De familie die nog steeds in het kasteel woont viert daarom ook nooit kerst in het kasteel. Tijdens de renovatie is de pop ook zorgvuldig beschermt met een houten bak zodat die maar niet zou verplaatsen door de werkzaamheden. Na de bezichtiging van het kasteel zelf zijn we door de tuinen gelopen. Als eerste naar de Treetop wandeling. Hier loop je via een aantal loopbruggen door de toppen van een aantal bomen in de tuin op een hoogte van ongeveer 15 meter over een afstand van zo'n 100 meter. Ciska vondt dit ook weer erg leuk. Weer beneden wilde Ciska in de grote speeltuin spelen. Arjan is toen de veteranen musea gaan bekijken. In de eerste staat een hele verzameling antieke auto's en een aantal vliegtuigen. In de tweede staan enorm veel antieke motoren. Wat wel leuk is is dat bij een aantal motoren een knop aanwezig is waarmee je het geluid kan horen wat de desbetreffende motor maakt. Ciska en Hilleke hebben deze beide musea ook nog even in sneltrein vaart bekeken en ook nog het koetsen museum met oude koetsen en arresleeën. Voordat we het kasteel verlieten zijn we nog door het Piet Hein doolhof gelopen en Ciska wilde nog een keer de Treetop wandeling doen. Vervolgens zijn we richting Odense gereden en hebben we het openluchtmuseum 'Den Fynske Landsby' bekeken. In dit openluchtmuseum staan oude gebouwen uit Funen. Er zijn hoofdzakelijk boerderijen, huizen en wat ambachtswerkplaatsen uit vroeger tijden alsmede een schooltje en een molen. Verder zijn er nog een aantal boerderijdieren als koeien, paarden, geiten en schapen te zien. Toen we aan het einde van de wandeling waren begon het zachtjes te regenen en toen we terug waren in het winkeltje begon het te plenzen. De eerste regenbui deze vakantie. We zijn vervolgens naar het centrum van Odense gereden om wat te gaan eten. We hebben gegeten in restaurant 'Den gamle Kro', een van de oudste restaurants van Denemarken. Na heerlijk te hebben gegeten zijn we terug gereden naar ons hotel. Morgen moeten we op tijd weg voor een lange rit naar Zweden.

De volgende dag liep de wekker om 7 uur af, we hebben een lange reis voor de boeg. Na het opstaan alvast de spullen ingepakt en na het ontbijt alles in de auto geladen. Om 9:20 verlieten we Bogense. Via wat lokale wegen reden we naar de E20, de snelweg richting Zweden. Bij de plaats Nyborg moesten we over de Storebælt via de gelijknamige, 18 km lange, brug. Dit is een tolbrug waarvoor we 245 Dkr (± €32,=) moesten betalen. Over de brug kwamen we op het eiland Sjælland waarop ook Kopenhagen ligt. We vervolgden onze weg richting de hoofdstad van Denemarken, maar deze stad hebben we links laten liggen om door te rijden naar de volgende volgende tolbrug, de Øresund tunnel/brug combinatie onder/over de Øresund. Eerst ga je door een ± 4 km lange tunnel en vervolgens over een 19 km lange brug. De tol hiervoor was 225 Dkr (± €29,=). Duur dagje dus vandaag wat dat betreft. De grens tussen Denemarken en Zweden is middenop de brug en we waren nog geen kilometer in Zweden of het begon te regenen. Regen hebben we de rest van de dag wel vaker gehad in Zweden, soms veel regen en soms een klein buitje, dan weer volop zon. Net over de brug zijn we gestopt bij een restaurantje annex tourist info. We hebben wat koffie gedronken en bij de tourist info hadden ze een internet PC staan zodat we onze email konden checken en versturen. Daarna hebben we onze weg weer vervolgd. Om Malmö heen en langs de kust naar het noorden richting Helsingborg. Daar hebben we bij een parkeerplaats met bankjes onze lunch gegeten. Vanaf een heuvel daar in de buurt had je mooi uitzicht over het water, je kon zowel de ferries van Helsingborg naar Helsingør zien als de Øresund brug. Na de lunch zijn we verder gereden, via de E4 naar het noorden, richting Jönköping. We overnachten in het nu niet meer bestaande hotel 'Winn' in Huskvarna (ja, inderdaad van de naaimachines enzo) even ten noorden van Jönköping aan de snelweg en het Vättern meer. Even voor vier uur waren we bij het hotel. We hadden een kamer met uitzicht over het meer. We kunnen ook merken dat we al een stuk naar het noorden zijn gereden, het blijft hier al veel langer licht. Het hotel is er in ieder geval op voorbereid met dikke lichtdichte gordijnen.

De volgende dag zijn we ook weer vroeg opgestaan voor onze tocht naar Stockholm. Na het ontbijt de auto ingepakt en vertrokken. In eerste instantie reden we nog een eind langs het Vättern meer, maar na verloop van tijd bogen we af naar het oosten. Bij Nyköping zijn we van de snelweg af gegaan om via lokale wegen naar Mariefred te rijden.

In Mariefred is er een museum stoomtreintje naar Läggesta en daar wilden we een ritje mee gaan maken. Het bleek inderdaad een erg leuk treintje te zijn, alhoewel het ritje niet erg lang duurde, ongeveer twee keer een kwartier. Weer terug in Mariefred heeft Ciska nog op een pony gereden. Vervolgens zijn we vanuit Mariefred naar Stockholm gereden. Het valt ons overigens wel op, dat des te verder we van Nederland komen, des te minder Nederlandse kentekens we tegenkomen. Was het in Denemarken nog meerdere per dag, hier kom je er soms uren geen één tegen. Ons hotel staat in een buitenwijk van de stad, Bromma, vlakbij het gelijknamige vliegveld. 's Avonds zijn met de metro de stad ingegaan om wat te gaan eten, vlakbij het hotel waar we twee jaar geleden hebben overnacht. In het restaurant duurde het nogal lang voordat we ons eten kregen. De voorgerechten kregen we niet gelijk, eerst Hilleke en vijf minuten later Arjan. Daarna moesten we erg lang op het hoofdgerecht wachten, wat ook weer niet tegelijk werd bezorgd. Eerst Ciska en Arjan en vijf minuten later Hilleke. De serveerster verontschuldigde zich voor het feit dat het allemaal zo vreemd ging. Uiteindelijk kregen we hiervoor het nagerecht gratis. Na te hebben afgerekend zijn we met de metro weer terug gegaan naar het hotel.

De volgende dag, het is inmiddels maandag 14 juli, hebben we een gedeelte van onze spullen ingepakt in een dagrugzak. Deze dagrugzak hebben we gepakt met schone kleding en toiletspullen voor de komende nacht op de boot zodat we daar niet met koffers hoeven te sjouwen. Na het ontbijt hebben we uitgechecked en zijn we vertrokken. Bij een supermarkt tegenover het hotel hebben we wat brood gekocht voor het avondeten als we op de boot moeten wachten en wat frisdrank voor vandaag. Hilleke had het briljante idee om de auto alvast bij de ferry terminal te parkeren en dan met een pont over te varen naar Skansen, het openlucht museum in Stockholm. Daar waren we 2 jaar geleden, tijdens ons weekend samen in Stockholm, ook geweest en het leek ons voor Ciska wel leuk. Via de rondweg zijn we naar de Viking terminal gereden en hebben de auto in een overdekte garage gezet zodat hij niet de hele dag in de brandende zon staat. Bij de pier vanwaar de pont vertrok bleek dat de gewone pont al niet meer voer en er alleen nog een rondvaartboot ging die op diverse plaatsen in de stad afmeerde zodat je kon afstappen en later weer opstappen om de rondvaart te vervolgen. Hiervoor moesten we echter nog wel drie kwartier wachten. In de tussentijd bij de Tourist Info op de kade wat gedronken. Om 11 uur vertrok het bootje, en na diverse stops waren we nog eens drie kwartier later bij de halte voor Skansen. In Skansen hebben we eerst warm gegeten en vervolgens zijn we naar het gedeelte met Scandinavische dieren gelopen waaronder een moose, beer, wisent etc. Bij de berenkuil bleek dat de drie jongen, die we 2 jaar geleden als erg klein hadden gezien, inmiddels al behoorlijk gegroeid waren. Ook de familie Moose bleek dit voorjaar te zijn uitgebreid met een aantal jongen. Na de dierentuin hebben we ook de rest van dit openlucht museum bekeken, alhoewel het eigenlijk te warm was hiervoor. We hebben even na vier uur het park verlaten en zijn met de gewone pont weer overgevaren. De rondvaartboot van de heenreis voer inmiddels niet meer, dus we moesten met de gewone pont, maar die vaart niet naar de terminal. Bij de Katharina lift zijn we van de boot gegaan en met een bus naar de Viking terminal gegaan, dit is slechts 1 halte en alle bussen stoppen daar, dus je kan de eerste de beste bus nemen die vertrekt vanaf de bus terminal.

Aangekomen bij de ferry terminal hebben we de auto opgehaald en zijn we naar de check-in gereden. Onze boot was nog niet eens afgemeerd, integendeel, hij was nog geeneens te zien. Om 18:30 zou de check-in beginnen en we zouden om 20:10 vertrekken, maar om 18:10 was het schip, de Amorella van de Viking Line, nog nergens te zien. Maar even later zagen we haar dan toch aankomen en korte tijd later lag ze afgemeerd. De check-in ging op zich vrij vlot, maar daarna moesten we nog wachten voordat we aan boord konden. Er waren 5 rijen auto's en wij stonden in rij 4. Toen we eindelijk aan boord konden mochten eerst rij 1 en toen die klaar was rij 2 etc. Maar iedere keer als het oprijden even stokte vulden de rijen 1 en 2 zich weer zodat die vervolgens weer eerst mochten. Zo moesten wij wel erg lang wachten. Maar na een lange wachttijd, tijdens welke we het brood hebben opgegeten dat we vanochtend hadden gekocht, konden wij dan ook aan boord. Na de auto te hebben geparkeerd op de boot zijn we op zoek gegaan naar onze hut.

Deze bleek helemaal onderin de boot zijn, zelfs onder de waterlijn, vlak voor de machinekamer. We hadden namelijk de goedkoopste binnenhut geboekt die er was, de Q-klasse. Een klein hokje met twee smalle stapelbedden. We hadden dus vier bedden voor ons drieën, er komt namelijk niet nog een ander bij, dus ook al heb je een vier persoons hut, je betaald voor drie personen. Na onze spullen in de hut te hebben gezet zijn we naar boven gegaan voor de afvaart. Om 20:20 vertrokken we. We hebben uren door de archipel van Stockholm gevaren. Deze archipel bestaat uit zo'n 24.000 eilanden. Sommige heel groot en sommige maar een paar vierkante meters. Een aantal van deze eilanden zijn ook bewoond, sommige met slechts 1 huis. Nadat we Ciska op bed hadden gelegd, om 10 uur pas overigens, voor de 3e achtereenvolgende keer erg laat, zijn wij, toen ze sliep, nog wat gaan drinken in één van de vele bars op de boot. Het was inmiddels al na elven en het was nog steeds licht buiten, althans schemerig. Dat is nu wel het voordeel van een binnenhut, je hebt geen ramen waardoor het altijd aanwezige buitenlicht naar binnen kan komen.

Rond een uur of twaalf zijn we ook naar onze hut gegaan voor een kort nachtje. Om 5 uur (Zweden tijd, 6 uur Finland tijd, daar is het één later) moeten we weer op zijn voor het ontbijt want om ongeveer 7:30 plaatselijke tijd komen we aan en moeten we in de auto zitten om van boord te kunnen. Het was soms erg lawaaierig in de hut, niet zozeer van de motor als wel van allerlei andere geluiden, gebonk, geraas, en ik weet niet wat allemaal meer. Om 5 uur liep de wekker af. Wij waren al wakker, maar Ciska sliep nog door en had moeite met wakker worden. Na alle spullen te hebben ingepakt zijn we naar het restaurant gegaan voor het ontbijt. Na het ontbijt de spullen uit de hut gehaald en naar de auto gelopen. Korte tijd later waren we afgemeerd en konden we van boord en reden we op Finse bodem. Als eerste werden we aangehouden voor een alcoholcontrole. Iedereen die van boord komt wordt gecontroleerd omdat veel Zweden en Finnen zich laveloos zuipen aan de goedkope (voor hun dan, niet voor ons) belastingvrije drank. We waren nu in Turku, maar het was nog ruim voor acht uur en dan is er nog weinig te beleven voor de toerist. De Tourist Info ging pas om 8:30 open en in de tussentijd hebben we wat langs de rivier gelopen. Het leek weer een warme dag te gaan worden, zo vroeg in de ochtend lag de temperatuur al ruim boven de 20 graden.

Toen om half negen de Tourist Info open was zijn we daar heen gegaan. We hebben gezocht naar wat toeristische informatie over Turku. Die hebben we er gevonden en er bleek ook een internet PC te staan, de eerste deze vakantie. Dus eindelijk de kans om het reisverhaal te uploaden. Ook onze email gelezen en weer een mailtje gestuurd. Vervolgens zijn we naar het kasteel van Turku gereden.

Dit was nog niet open, pas om 9:30, dus maar weer eens wachten. Tegen half tien konden we naar binnen. Het geeft een idee van het kasteel leven in vroeger tijden en tevens is het een museum over de historie van Turku. Er is bijvoorbeeld in één van de kamers een grote maquette van het kasteel opgesteld met daarin poppetjes die de bewoners etc. voorstellen. Dit was erg leuk om te zien. Ciska vondt vooral de gevangenis cellen erg interresant. In één ervan zaten wat poppen en ze vroeg zichzelf af of het echte mensen waren die daar zaten opgesloten en waarom ze daar moesten zitten.

Vanaf het kasteel zijn we naar de kathedraal van de stad gegaan. Dit is een mooie kathedraal waar ook wel concerten worden gegeven en ze waren juist het orgel aan het stemmen voor een concert. Na het bezoek aan de kathedraal zijn we richting Helsinki gegaan.

Finland is nog niet echt voorzien van 4-baans snelwegen, vanaf Turku is er een klein stukje snelweg en daarna, tot zo'n 30 km voor Helsinki, alleen maar 2 baans wegen met 100, 80 en soms zelf maar 60 km/u maximum snelheid door dorpjes en met stoplichten. Van echt doorrijden is dus geen sprake. Op de Randboldal camping vorige week zijn we door iemand gewaarschuwd voor de strenge controles in Finland, hij had hier namelijk een aantal jaar gewerkt. Hilleke reed deze dag, maar onderweg voelde ze zichzelf bijna in slaap vallen dus halverwege heeft Arjan het stuur overgenomen. In Helsinki was het nog zoeken, want we hadden geen kaart van de stad, Arjan had alleen een deel van waar het hotel staat van het internet gekopieerd. Na wat ronddwalen Hotel Continental gevonden, het stond alleen aan de andere kant van weg en we konden nergens keren. Bij heel veel kruisingen mag je niet linksaf slaan of keren. Dus door eerst rechtsaf een zijstraat in te gaan, daar keren en vervolgens de weg oversteken naar de zijstraat aan de andere kant en in die zijstraat ook weer te keren en daarna kun je dan door rechtsaf te slaan op de andere rijbaan komen van de weg waar je oorspronkelijk reed. We hadden een ruime kamer aan de voorzijde van het hotel. We hadden geen fut meer om de rest van de dag nog wat te gaan doen. Maar het hotel heeft wel een zwembad op de bovenste verdieping dus daar hebben we ons in vermaakt. Na het zwemmen zijn we in de buurt wat gaan eten, want ook hadden we geen zin om een eind te lopen. De rest van Helsinki doen we de komende dagen.

Na lang in bed te hebben gelegen zijn we de volgende ochtend laat opgestaan, alhoewel we al een keer vroeg wakker waren omdat de zon al aan de hemel stond te stralen. Ondanks de dikke gordijnen komt er toch altijd nog wel licht langs de randen. Vandaag is Hilleke jarig, ze is 40 geworden. Nadat we haar hadden gefeliciteerd zijn we gaan ontbijten, en na het uitgebreide ontbijtbuffet zijn we Helsinki gaan verkennen.

Als eerste zijn we naar de rotskerk (Temppeliaukio) gegaan. Dit is een in de rotsen uitgehouwen kerk. Te zien aan de vele toeristen bussen een populaire attractie. Het is verder een weinig boeiende kerk behalve dan dat de muren uit rots bestaan en er een groot koperen koepeldak op zit. We zijn er wel een tijdje binnen gebleven, het was er in ieder gaval lekker koel. Vanaf de rotskerk zijn we via het Centraal Station naar de kathedraal van Helsinki gelopen, een grote spierwitte kerk aan het zgn. Senaats plein. Aan dit plein staan ook de universiteits bibliotheek en een aantal regeringsgebouwen. Van buiten is het een indrukwekkende kathedraal, maar van binnen is ze weinig spectaculair, wat beelden en dat was het wel. Op een terrasje bij de kerk hebben we wat gedronken, het was weer erg warm dorstig weer vandaag, het was tegen de 30 graden, eigenlijk te heet voor een stadswandeling.

Vanaf het terrasje zijn we naar de Tourist Info gelopen om wat informatie te vergaren over de overige attracties van de stad en een rondvaart door de archipel. Vanaf de Tourist Info is Hilleke naar een geldautomaat (aangegeven met 'OTTO') gelopen om euro's te trekken en Arjan en Ciska hebben bij het beeld van Havis Amanda gekeken. Een beeld van een blote dame aan het marktplein dat geldt als het symbool van Helsinki. Ook hebben we er een kattenshow gezien. Een dame met een aantal katten gaf een show waarbij deze katten allerlei kunstjes deden. Vandaar zijn we naar het marktplein aan de haven gelopen. Vanuit de haven vertrekken de grote ferry's naar Tallinn en Stockholm. Ook de rondvaartboten vertrekken hier vandaan alsmede de ponten naar de diverse eilandjes in de archipel voor de kust van Helsinki. Op de markt heeft Ciska een cadeautje gekocht voor Hilleke. Ook hebben we een bezoek gebracht aan de Russisch-orthodoxe Uspensky-kerk. Zowel van binnen als van buiten een erg indrukwekkende kerk.

Over de markt zijn we terug gelopen en hebben in een restaurant koffie met gebak gegeten ter ere van Hillekes verjaardag en vervolgens zijn we met de tram terug gegaan naar het hotel. We hadden met Heidi, een ex-Progress collega van Hilleke, die in Helsinki woont, afgesproken om deze avond te gaan eten en ze zou om 5 uur in het hotel zijn. Om kwart voor vijf was ze in de lobby van het hotel en hebben we elkaar begroet en cadeaus uitgewisseld. We besloten om voordat we zouden gaan eten, eerst ergens wat te gaan drinken. Terwijl wij naar een café liepen kwamen we veel mensen tegen die naar het concert van de Rolling Stones gingen die deze avond een concert geven in de stad. Nadat we op een terrasje wat hadden gedronken zijn we naar het Lappi restaurant gegaan om te gaan eten met z'n vieren (de menukaart hebben ze ook in het Nederlands!). We hebben er erg lekker rendier gegeten. Nadien hebben we nog ergens een ijsje gegeten en daarna hebben we afscheid genomen van Heidi. Maar we hebben nog wel afgesproken om elkaar morgen rond dezelfde tijd weer te ontmoeten.

De volgende ochtend zijn we weer niet zo vroeg opgestaan, toen we de kamer uitgingen stonden er erg veel mensen bij de lift te wachten en het duurde ook lang voor er een lift kwam. We besloten daar niet op te blijven wachten, maar om via de noodtrappen naar beneden te gaan. We kwamen uit in de keuken van het hotel en via een gang kwamen we bij een deur achter de receptie via welke we in de lobby uitkwamen. In de ontbijtzaal was het erg druk en we moesten overal lang wachten voor we iets konden pakken voor het ontbijt. We vermoedden dat het te maken heeft met het concert van de Rolling Stones gisteravond en dat er veel fans in het hotel hebben overnacht. Het was waarschijnlijk erg laat geworden gisteravond en ze wilden ongetwijfeld allemaal zo laat mogelijk ontbijten. Het was echt een gekkenhuis in de ontbijtzaal en je kon maar moeilijk een leeg tafeltje vinden. Uiteindelijk heeft het bijna een uur geduurd voor we klaar waren met het ontbijt en tegen half elf konden we beginnen aan de de tweede dag van ons bezoek aan Helsinki. Voor vandaag staan er nog twee dingen op het programma, en dan hebben we de belangrijkste toeristische attracties van Helsinki wel gezien. In 1 &aecute; 2 dagen heb je het meeste wel gezien.

Als eerste zijn we naar het Sibelius park gelopen, een park gewijd aan deze beroemde Finse componist met een kunstwerk van orgelpijpen en een kop van de grote meester. Ook dit is weer duidelijk een toeristische trekpleister te zien aan het aantal bussen en Japanners. Vanaf het park zijn we teruggelopen richting hotel en met een tram zijn we naar het marktplein aan de haven gereden voor een rondvaart. Hilleke wilde nog een pet kopen voor op de boot. Degene die ze wilde was nogal prijzig en die heeft ze nog van Arjan gekregen als verlaat verjaardagscadeau. De rondvaartboot vertrok pas om 13:20 dus daarvoor nog wat gedronken. We hadden een rondvaart genomen met een lunch aan boord. Vanaf de boot had je zicht op de diverse eilanden in de archipel waaronder Suomenlinna, het grootste militaire fort ter wereld op een eiland en de dierentuin van de stad. Ook voeren we langs de enorme ijsbrekers die in de winter de vaargeul naar de haven ijsvrij houden. Na de rondvaart, met overigens een heerlijke lunch, zijn we met de tram teruggegaan naar het hotel waar Arjan en Ciska nog naar het zwembad zijn geweest. Ondertussen was ook Heidi in het hotel aangekomen en is ze ook naar het zwembad gekomen waar we eerst wat hebben gedronken. Vervolgens zijn we naar een restaurant in een park gegaan om wat te gaan eten en daarna zijn we langs het water weer teruggelopen onder het genot van een ijsje. Met de tram weer terug richting hotel en onderweg afscheid genomen van Heidi. Het was erg leuk haar weer eens te zien na zoveel jaar. De laatste keer was Hilleke net een paar weken zwanger van Ciska in de zomer van 1998. In het hotel alweer de laatste nacht in Helsinki, morgen vertrekken we naar Tampere.

De volgende dag was het gelukkig een stuk rustiger bij het ontbijt buffet, niet meer zo'n gekkenhuis als gisteren. Na het ontbijt hebben we de bagage van onze kamer gehaald en in de auto geladen die de afgelopen dagen continu in de garage van het hotel heeft gestaan. Daar moesten we wel € 17,- per dag voor betalen, dus € 51,- in totaal. Daarna zijn we vertrokken richting Tampere. Maar eerst hebben we nog een bezoek gebracht aan Aura's ouders. Aura is een Finse vriendin van Hilleke uit de tijd dat ze beide uitwisselings studenten waren in Amerika (zie ook het verslag van onze Amerika reis in 2002). Aura en haar gezin wonen in Oulu en daar gaan we over een paar dagen heen. Aura had ons gevraagd of we bij haar ouders langs wilden gaan omdat die Hilleke wel weer eens wilden zien. Dat bezoek konden we dus uitstekend voor deze ochtend plannen omdat we in Tampere toch pas vanaf 2 uur op de camping terecht kunnen en het slechts zo'n 170 km is vanaf Helsinki. Ze wonen in een buitenwijk van Helsinki en na een half uurtje waren we er. Ook Aura's beide zussen waren voor de gelegenheid langs gekomen. We hadden een erg gezellige ochtend en middag en we hebben heerlijke lunch gehad met allerlei Fins lekkernijen. Ook Ciska heeft zich uitstekend vermaakt in de grote tuin met het zoeken naar bessen. De tijd vloog om en voor we het wisten was het tijd om afscheid te nemen. Om half drie vertrokken we richting Tampere. De weg tussen beide steden is volledig vierbaans zodat we goed konden opschieten en even na vier uur waren we op de camping. Deze camping, de Härmälä camping, ligt aan een meer ten zuiden van de stad. We hadden deze via het internet geboekt en het bleek allemaal uitstekend geregeld te zijn, dus na een kwartiertje waren we bij onze cabin. Deze was een stuk kleiner dan de cabin die we op de Randboldal camping in Denemarken hadden gehad. Er was wel een koelkastje en een kookplaat, maar geen stromend water, maar dat wisten we al van de informatie van hun website. Verder blijken veel van de cabins bezet te zijn door luidruchtige bierzuipende jongeren dus we zien wel hoe rustig het hier wordt vannacht. Ook staat er op het terrein voor onze cabin een groep zeer luidruchtige zigeuners die continu, in een voor ons onverstaanbare taal, tegen alkaar lopen the schreeuwen en te roepen alsof men ze aan de andere kant van de camping moet kunnen horen. Omdat we verder geen inkopen hadden gedaan hebben we in het restaurantje bij de camping gegeten. Het was een pizzeria en ze hadden er ook alleen maar pizza's, dus zelfs Arjan heeft een pizza gegeten, ondanks dat hij daar niet zo erg dol op is. In de loop van de avond bleek het inderdaad erg luidruchtig te zijn op de camping, dus we zien wel tot hoe laat het door gaat. Officieel moet het om 11 uur stil zijn, maar dat zal gezien de hoeveelheid luidruchtige jeugd en zigeuners wel niet gebeuren. Ciska begon te klagen dat ze door al dat lawaai niet kon slapen. Maar rond een uur of elf begon een ordedienst over de camping te lopen om iedereen te manen rustig te doen. Daar hebben we even mee gesproken en het blijkt dat er één of ander festival in de stad is en veel van de festival gangers verblijven op deze camping. Normaal zou het volgens hun niet zo luidruchtig moeten zijn. De mensen van de ordedienst hopen dat de meesten op zondag weer weg gaan als het festival is afgelopen. Omdat het zo luidruchtig is zijn we pas laat naar bed gegaan. Nu heb je er hier niet zoveel erg in dat het al laat is, om middernacht is het hier nog zo licht dat je buiten nog zonder lamp kan lezen en schrijven en ook de temperatuur ligt nog ruim boven de 20 graden.

Na een nacht met weinig slaap door oa de vroegopzijnde zon (om 3 uur is het hier al weer licht, de zon gaat eigenlijk niet echt onder in juli) en de luidruchtige gasten op de camping zijn we pas rond half tien opgestaan. Ook de verschrikkelijke, uitklapbare bedbank waar we op sliepen was niet bevorderlijk voor de nachtrust. Bij ieder beweging kraakte het geval overal en de matras was veel te dun. Waarschijnlijk hebben de ontwerpers, fabrikanten en verkopers van dergelijke gedrochten nog nooit op hun eigen produkt geslapen want anders hadden ze het wel uit de handel genomen. Wat een verschrikkelijk bed. Voor de komende nacht zullen we ons eigen luchtbed neerleggen en oppompen, dat ligt toch beter dan zo'n bedbank. We hadden geen ontbijt ingeslagen dus moesten we genoegen nemen met een banaan en een stuk ontbijtkoek. We kopen straks onderweg wel ergens iets.
In het infoboekje van Tampere hadden we gelezen dat er in het plaatsje Lempäälä een zomermarkt zou zijn. Aangekomen in Lempäälä zijn we richting centrum gereden, want we hadden het idee dat een dergelijke markt wel in het centrum zou worden gehouden. Alleen konden we in eerste instantie het centrum nergens vinden. Vanaf de snelweg volgden we de borden richting centrum en daarna kwamen er nooit meer van dergelijke borden. Dus na wat heen en weer rijden en diverse zijstraten inrijden kwamen we tot de conclusie dat datgene waar we uitkwamen vanaf de snelweg het centrum moest zijn, maar geen markt te bekennen. Bij een kraampje even nagevraagd en daar wist men niets van een markt. In het infoboekje gekeken en toen nogmaals gevraagd met de juiste naam (Kuokkalankoski markt) en toen wist men wel wat we bedoelden en men verwees ons de weg zo'n 2 km door te rijden. Daar bleek inderdaad een soort markt te zijn. We hebben wat rondgelopen en wat gegeten en naar het 'op-een-boomstam-door-een-stroomversnelling-varen' gekeken, dit laatste is waarschijnlijk één of andere lokale sport. De eerste persoon die we het zagen doen bleef droog, de tweede ging vlak voor onze ogen te water tot groot vermaak van alle toeschouwers. Na nog even over de markt te zijn gelopen zijn we terug gereden naar het 'centrum' en hebben we bij de supermarkt wat inkopen gedaan. Vervolgens hebben we een meertje opgezocht om even rustig te gaan zitten, we zijn uitgekomen bij het Sääksjärvi meer ergens halverwege Lempäälä en Tampere. We hebben wat gedronken en Ciska heeft in haar onderbroek (we hadden geen zwemkleding meegenomen) in het meer gezwommen. Na zo'n anderhalf uur zijn we terug gereden naar Tampere. Toen we de stad inreden zagen we langs de weg een grote Toyota dealer. De autoradio doet het namelijk al sinds Zweden niet meer en hier hebben we dan eindelijk een garage gevonden om er naar te laten kijken. Vandaag (zaterdag) zal het wel niet lukken, maar maandag gaan we Tampere uitgebreid verkennen en dan kunnen we er eerst langs gaan. We zijn verder gereden de stad in en bij de Näkötorni toren (uitzichtstoren) in het Pyynikki park in de stad hebben we wat gedronken en een donut gegeten. Vervolgens hebben we de toren beklommen. Vanaf de top wordt een mooi uitzicht geboden over Tampere en de verre omgeving. Na dit fraaie uitzicht zijn we terug gereden naar de camping. Bij de supermarkt vlakbij de camping nog meer inkopen gedaan (de wat meer bederfelijke etenswaren) en door naar onze cabin. Aangekomen op de camping hebben Arjan en Ciska een stuk over de camping gewandeld terwijl Hilleke het avondeten bereidde. Na het eten hebben Arjan en Ciska afgewassen en vervolgens hebben we Ciska op een 'normaal' tijdstip (9 uur!) in bed gedaan. Het was gelukkig niet zo luidruchtig meer op de camping. De meeste festivalgangers zijn (hopelijk) al vertrokken. Alleen de zigeuners zijn weer constant luidruchtig naar elkaar aan het schreeuwen en roepen.

Zondag 20 juli. Afgelopen nacht is het een stuk rustiger geweest gelukkig, en als het goed is worden de komende nachten nog rustiger. Tegen 9 uur zijn we opgestaan, we hebben nog heel wat kilometers te rijden vandaag. Na het ontbijt wilden we vertrokken. Maar voordat het zover was hebben we nog onenigheid gehad met de achterbuurman. Gisteravond of vannacht heeft iemand zijn bestelbus achter onze cabin geplaatst. Op zich geen probleem, maar hij stond zodanig geparkeerd dat we er niet uit konden met onze auto. Dus toen we klaar waren met het ontbijt is Arjan gaan rondvragen van wie die bus was. Niemand die het wist. Toen bedacht Hilleke dat de eigenaren er wellicht in sliepen. Er zaten weliswaar geen ramen in het laadruim, maar er ging wel een snoer heen vanaf een stopcontact. Arjan heeft toen maar een klap gegeven op de achterdeur. Direct daarop klonk er een stem en vroeg Arjan of ze de bus een stuk wilden verplaatsen. Even later kwam er ook iemand uit die direct begon te schelden en te tieren waarom er zo hard op de bus werd geslagen. Het bleken Schotten te zijn en ze waren waarschijnlijk nog halfdronken van de vorige avond/nacht. Arjan bleef rustig en liet de man maar razen. Onze buurman was ook op het lawaai afgekomen en zei tegen de Schot dat hij zich rustig moest houden waarna de Schot ook tegen hem begon te schelden. Kwaad trok hij de stekker uit het stopcontact en vroeg zijn maat de bus te verplaatsen. Zodra de bus was veplaatst ging hij door met razen dat we nu direct onze auto moesten verzetten, want daarom moest hij tenslotte weg. Wij moesten nog inpakken dus dat hebben we rustig gedaan. Al snel vertrokken ze met de bus richting washok. We hebben ze niet meer gezien of gehoord. Rare mensen die Schotten, maar we gaan er maar vanuit dat ze niet allemaal zo zijn.

Na onze spullen te hebben gepakt zijn we vertrokken voor onze dagtocht richting de kust. We wilden naar Rauma en dat is nog een aardig eind weg en in een land met maar een paar snelwegen kan dat even duren. Rond een uur of 12 waren we in het oude gedeelte van Rauma (Vanha Rauma). We hebben wat rondgelopen in het oude middeleeuwse gedeelte van de stad. Het is vroeger nooit door brand verwoest dus er zijn nog veel erg oude gebouwen te vinden. De oude houten gebouwen worden nog steeds bewoond of als winkel gebruikt. Het is een leuke wijk om door heen te lopen. Het is gelukkig ook minder warm dan de afgelopen dagen, mede omdat Rauma aan de kust ligt en er dus ook een frisse wind van zee waait. Bij de Tourist Info nog wat informatie opgehaald van Rauma en andere plaatsen die we evt. willen bezoeken. Ook gevraagd of ze internet hadden. Dat hadden ze niet, maar we werden doorverwezen naar een café aan de overzijde van de straat. Daar hebben we wat gegeten en gedronken en daar hoorde ook automatisch 15 minuten internetten bij. We konden er helaas alleen onze mail lezen, mail versturen wilde om één of ander reden niet en ook uploaden van de website was niet mogelijk. Misschien morgen in Tampere of anders in Oulu bij Aura. We hebben daarna nog een stadswandeling gedaan en vervolgens zijn we vertrokken. We wilden namelijk nog wel de zee zien. Die hadden we namelijk vanuit Finland nog niet gezien, zelfs niet in Turku toen we hier aankwamen. Dus op zoek naar de zee en dat blijkt nog een probleem te zijn. Uiteindelijk kwamen we uit ten noorden van Pori bij Reposaari op een eilandje. Aan het einde van de weg stond een restaurant waar we iets hebben gedronken en vandaar keken we uit op een baai van de Botnische Golf. Na even gezeten te hebben zijn we vertrokken, terug naar de camping. Bij het plaatsje Kullaa hebben we gegeten, erg goedkoop voor de verandering. Een warm buffet met drinken voor in totaal €28 voor ons drieën. Rond half negen waren we weer bij onze cabin. Een hoop gasten waren inmiddels verdwenen, dus het zal inderdaad wel rustiger zijn vannacht.

Na het opstaan hadden we geen brood voor het ontbijt, Arjan en Ciska zijn naar de kampwinkel gelopen, maar de voorraad die ze daar hebben is zeer beperkt en brood was er niet. Dat zat nog in de oven en het duurde nog een half uur voor het klaar was. Toen hebben ze maar een pak knäckebröd meegenomen. Na het ontbijt de spullen ingepakt en op weg naar Tampere. Als eerste zijn we langs een Toyota garage gereden. We hebben namelijk al een tijdje geen radio meer. De zekering is gesprongen en als we hem vervangen gaat hij direct of na korte tijd weer kapot. Het heeft waarschijnlijk met de sigaretten aansteker te maken, die zit namelijk achter dezelfde zekering als de radio. Bij de garage hebben ze pas over 2 uur tijd, we kunnen de auto achter laten als we willen. Dat is niet handig want we hebben hem nog nodig vandaag. Aan het einde van de middag is ook goed, dus we spreken af dat we ergens tussen 3 en 4 uur weer langs komen. Daarna naar het centrum van Tampere gereden en na wat rondrijden een parkeerplaats gevonden waar we langer dan 1 uur konden staan. Maximaal 4 uur, maar dat komt goed uit, want dan is het half vier en moeten we toch weer richting garage. We zijn als eerste naar de Tourist Info gelopen. Daar hadden ze een kaart met wat wandelingen door het centrum van de stad. Ook hadden ze er een internet PC, nu konden we wel email versturen, maar ook hier was het niet mogelijk om de website te uploaden. We hebben een wandeling gelopen langs de oever van de rivier die door de stad stroomt. Tijdens deze wandeling kom je ook langs de waterval, deze waterval wordt nog steeds gebruikt om elektriciteit mee op te wekken. Er zijn trouwens wel weer electriciteits centrales in de stad die de kracht van het stromend water gebruiken om electriciteit mee op te wekken. Het centrum heeft veel gebouwen in Art Nouveau stijl, maar in een paar uur heb je het belangrijkste van deze stad wel gezien. Echt oude, historische gebouwen heeft de stad niet. Rond een uur of half vier zijn we vertrokken richting de Toyota garage. We moesten even wachten en daarna begon een monteur te zoeken naar de oorzaak van het probleem. Hij was er al snel achter dat het inderdaad met de aansteker had te maken, maar hij had geen idee wat er mee mis was. Hij heeft uiteindelijk besloten om er maar een nieuwe in te zetten. Na in totaal een half uur werken deed zowel de radio als de aansteker het weer. Kunnen we ook de batterij van Hillekes telefoon opladen, daarvoor hebben we namelijk alleen de autolader meegenomen. De rekening was in totaal €75,50, maar dat declareren we wel weer bij de leasemaatschappij. Vervolgens zijn we terug gereden naar de camping, onderweg nog gestopt bij de supermarkt om inkopen voor het avondeten en het ontbijt van morgen te doen. Terug op de camping zijn Hilleke en Ciska nog gaan zwemmen in het meer en terwijl ze daar waren begon het opeens te regenen. De eerste regen in lange tijd, het plensde erg hard, maar helaas was het maar een kort buitje. Tijdens het eten begon het weer te regenen, alleen nu heel zachtjes en iets langer. Maar te kort om de naar water smachtende natuur te verzadigen. We zullen proberen om vanavond iets vroeger naar bed te gaan, morgen willen we vroeg vertrekken voor de lange reis richting Oulu.

De volgende dag zijn we rond 7 uur opgestaan want we wilden vroeg weg. Dat is niet helemaal gelukt, we vertrokken pas om 9:15. Op aanraden van Aura namen we de weg langs de kust en niet dwars door het binnenland. We hadden het plan om onderweg nog een aantal maal te stoppen om het één en ander te bekijken. Onze eerste stop was in Vaasa aan de kust waar we rond een uur of twaalf aankwamen. Als eerste zijn we zijn bij de Tourist Info langs geweest om te vragen wat de meest belangrijke bezienswaardigheden waren die we in ongeveer een uur tijd konden zien. Er bleek niet zo heel erg veel bijzonders te zijn. In een park vlakbij de zee hebben we toen maar onze lunch gegeten. Terwijl we daar zaten hoorden we een donderslag en kort tijd later voelden we de eerste regendruppels vallen. Nog voor we goed en wel de spullen hadden gepakt viel de regen al met bakken uit de hemel. De auto stond niet ver, maar we waren behoorlijk nat geworden. Snel de spullen in de auto gesmeten en ingestapt. We hebben een stukje gereden en in een tunneltje zijn we even gestopt om de spullen wat beter in de auto te zetten. De regen viel nog steeds in ongeloofelijke hoeveelheden naar beneden. En als snel begon tunneltje vol met water te lopen en kregen de daar schuilende voetgangers en fietsers natte voeten. We vertrokken richting de E8, de weg langs de kust richting Oulu. Sommige straten in Vaasa waren net rivieren geworden. Eén van de straten waar we in moesten stond zo vol water dat we er niet in zijn gegaan. Ook andere auto's keerden omdat het water te hoog stond en ook uit het riool omhoog spoot. Via een omweg zijn we uiteindelijk dan toch op de E8 terecht gekomen. Eenmaal buiten de stad was het weer droog. Onze volgende bestemming was Nykarleby. Dit was echter weinig spectaculair zodat we alleen door de hoofdstraat zijn gereden en onze weg hebben vervolgd naar Jacobstad. Bij de Tourist Info aldaar nagevraagd wat er te zien was. Er is een oud gedeelte met houten huisjes en smalle straatjes en een haven. We zijn even door het oude gedeelte gereden, maar het is weinig anders dan Rauma, dus we hebben dat verder overgeslagen. We zijn naar het haventje gereden waar we op een terrasje een ijsje hebben gegeten en daarna zijn we via een toeristische route verder gegaan. Uiteindelijk kwamen we weer op de E8 uit en hebben we geprobeerd om flink wat kilometers te gaan maken. Maar soms schiet het niet op. Het is een tweebaansweg waar je soms 100 of 80 of soms maar 60 km kan als je door een dorp komt. Ook achter bv een vrachtwagen schiet het niet op. Inhalen is vaak lastig omdat je door de vele bochten en heuvels niet ver genoeg vooruit kan kijken. Zo'n 90 km voor Oulu nog even gestopt om wat te drinken en vervolgens het laatste stuk gedaan. Dat was gelukkig erg rustig, dus we konden goed doorrijden. Om ongeveer 18:30 reden we in Oulu de straat in waar Aura, Pekka en hun kinderen Veera, Kaarle en de baby (nog zonder naam, deze krijgt hij pas als hij wordt gedoopt) wonen. We werden hartelijk door ze ontvangen. Naast het gezin logeert er tijdelijk ook een nichtje, Susanne. De rest van de avond hebben we doorgebracht met eten, drinken, praten en het bewonderen van de nieuwe wereldburger.

De volgende dag, onze eerste dag in Oulu, zijn we, omdat het nog erg warm weer was, naar het strand gegaan. Samen met Pekka, Susanne en Veera zijn we naar een strand gegaan aan de Botnische Golf. Voor Ciska hebben we de opblaaswalvis en opblaaspooh opgeblazen. Ze is samen met Veera de zee in gegaan. Hilleke en Susanne ook, alleen tot hun knieën omdat ze geen zwemkleding hadden meegenomen. Arjan en Pekka hebben op de spullen gepast. Toen de dames klaar waren met zwemmen hebben Arjan en Pekka een stuk langs het strand gelopen richting een uitkijktoren. Na het bezoek aan het strand zijn we weer terug naar Oulu gereden voor de lunch/diner. Na het eten hebben we een museum in Oulu bezocht. Met onder andere maquettes van scenes uit een kinderboek. Een aantal van de tekeningen uit het boek was precies nagebouwd. Op andere verdiepingen in het gebouw waren dingen uit de historie van Oulu te zien, waaronder een maquette van de stad zoals het er in de jaren 30 van de vorige eeuw uit zag. Weer terug thuis zijn Arjan en Pekka naar de sauna gegaan. Bijna ieder huis in Finland heeft een eigen sauna. Nadien heeft Ciska het ook geprobeerd, samen met Veera. Ze is er zo'n 5 minuten ingebleven. Ze vond het veel te warm. Maar ze heeft het in ieder geval geprobeerd. Ze heeft het nu steeds over dat warme kamertje als ze het over de sauna heeft.

De volgende dag zijn we 's ochtend naar een openlucht museum in de buurt van Oulu gegaan, Turkansaari geheten. Het ligt op een eiland in de Oulu-rivier en bevat een aantal historische gebouwen. Onder andere een kerk uit de 17e eeuw, een molen en diverse ander houten gebouwen. Verder werd er vroeger in deze streek ook veel teer gewonnen uit pijnbomen. Dus er was ook een voorbeeld van een dergelijke teerput. Na zo'n 2 uur hier te hebben rondgelopen hebben we nog wat gedronken en pula gegeten (een soort brood/cake) en vervolgens terug naar huis om te eten.

Na het eten zijn we in de loop van de middag naar het eiland Hailuoto gegaan. Een eiland voor de kust van Oulu. Er gaat een pont heen die gratis is. We zijn met 1 auto gegaan deze keer. Pekka, Susanne en wij drieën. We zijn naar de andere kant van het eiland gereden. Onderweg zijn we nog gestopt bij een bijzondere kerk. Hij is volledig van beton en is gebouwd op de plaats van de vorige kerk die is afgebrand. In de kerk staan nog diverse relikwieën die uit de oude kerk konden worden gered. Aan het andere einde van het eiland hebben we een stuk langs het strand gelopen en bij een camping wat gegeten en gedronken alvorens we weer terug zijn gelopen naar de auto. Onderweg nog gestopt bij een vogeltoren om te zien of we nog herten of ander wild konden zien. Helaas hebben we niets gezien, behalve wat vogels dan. Vandaar weer terug naar de pont gereden en door naar huis.

De laatste dag in Oulu hebben we 's ochtends eerst de stad bekeken, alhoewel Oulu weinig toeristische attracties bezit. We zijn eerst naar de markt gelopen. Daar hebben we wat rond gelopen en ook bij de kleine winkeltjes gekeken die rondom de markt zijn gesitueerd. Verder hebben we nog de kathedraal van Oulu bekeken. De Finnen zijn hoofdzakelijk Luthers en de kerken zijn niet zo uitbundig ingericht als een katholieke kathedraal. Na het bezoek aan de kathedraal zijn we terug gelopen naar de markt waar we Pekka, Veera en Susanna tegenkwamen die naar de bibliotheek waren geweest. Vervolgens zijn we naar een supermarkt gereden om wat dingen te kopen. Onder ander Moomin bekers. De Moomins is een nijlpaarden familie en er zijn boeken en tekenfilms van. De Moomins zijn erg bekend hier in Finland, hier zijn ze namelijk ook ontstaan. In Tampere is er zelfs een Moomin museum. Ciska is inmiddels helemaal weg van deze Moomin figuren. Van de supermarkt zijn we terug naar huis gereden. Hier hebben we eerst gegeten en vervolgens hebben we onze spullen gepakt om naar Simo te gaan waar zich het vakantiehuisje van Aura en Pekka zich bevindt. Zij, de kinderen en Susanna gaan er ook naar toe. Als eerste is Pekka alleen vertrokken om alvast de sauna te gaan aansteken zodat we die 's avonds kunnen gaan gebruiken. Even later zijn wij met Susanne vertrokken en nog veel later kwam Aura er met de kinderen achteraan. Vanaf Oulu is het ongeveer een uur rijden naar Simo.

Toen wij in Simo waren aangekomen was Pekka daar uiteraard al aanwezig. Het vakantiehuisje in Simo blijkt meer een vakantie landgoed te zijn. Er zijn een aantal gebouwen, waaronder uiteraard het huis en de losstaande rooksauna. Wij slapen in een apart gasten verblijf. Daarnaast zijn er nog diverse schuurtjes en opslagruimten op het terrein aanwezig. Ook is er, net als in Oulu een speelhuisje aanwezig waarin Ciska zich uitstekend heeft vermaakt. Het geheel ligt aan de Simo rivier. Pekka heeft ons over het terrein rondgeleid en toen iedereen was aangekomen hebben we wat gegeten. Na het eten zijn Pekka, Kaarle en Arjan naar de tennisbaan gegaan om wat te tenissen. De tennisbaan is van de buren, maar ligt deels op het grondgebied van Aura en Pekka en zij mogen de baan dus ook gebruiken. Vervolgens zijn Pekka en Arjan naar de sauna gegaan. Die had inmiddels zo'n 5 uur opgewarmd. De rooksauna is de trots van Pekka. Na een half uurtje in de sauna zijn we eruit gegaan en vervolgens (het was inmmiddels al 12 uur middernacht) zijn de dames gegaan. Ook Ciska nog een keer en Hilleke wilde het ook eens proberen. Ondanks dat het al zo laat is, is het buiten nog gewoon licht. We zijn hier dan ook weer een stuk noordelijker, bijna bij de poolcirkel, en de zon gaat hier nu eigenlijk niet onder. Hooguit wordt het later in de nacht wat schemerig. De dames zijn er langer ingeweest omdat de sauna inmiddels al wat meer was afgekoeld. Terwijl de dames in de sauna waren hebben zijn Pekka en Arjan een post-sauna traditie gestart. Als eerste een gewoon Fins lager bier om het verloren vocht aan te vullen en vervolgens een Engelse ale en daarbij het proeven van een aantal Schotse malt whiskys. Van de dames waren Ciska en Veera waren als eerste terug uit de sauna. Ciska vond het wederom weer niets, zo'n heet kamertje en ze zei dat ze nooit meer naar een sauna wilde. Maar dat zei ze na de vorige keer ook. Ciska is na het saunabezoek om 1 uur 's nachts naar bed gegaan. Toen wij even later, rond half twee naar bed gingen was het buiten nog steeds erg licht. Gelukkig waren er in de ruimte waar wij sliepen maar twee kleine raampjes. We hebben er een matras en een plaat hout voorgezet zodat het zo donker mogelijk is in onze slaapkamer.

De volgende dag hebben we allemaal lang uitgeslapen. Het ontbijt aten we pas rond 11 uur. Vervolgens hebben we besloten wat te gaan doen vandaag. Pekka ging cloudberries zoeken en wij gingen samen met Aura en de kinderen de omgeving verkennen. Susanne is in Simo gebleven. We hebben een museum bekeken en nog een aantal andere dingen. Bij een supermarkt wat inkopen gedaan voor een taart, de baby is vandaag precies een maand oud, reden voor een taart, en daarna zijn we weer naar Simo terug gegaan. Pekka had een zalm gekocht voor het avondeten en hij heeft deze bij een vuurtje klaar gemaakt. Het was een overheerlijke vis geworden en hebben er allemaal smakelijk van gegeten. Voor het eten had Pekka de sauna al weer aangestoken, dus in de loop van de avond was het weer tijd voor de sauna. Als eerste weer de mannen want de dames kunnen niet zo goed tegen zo'n erg hete sauna. Dus toen de Pekka en Arjan terug waren en aan hun post-sauna ritueel begonnen gingen alle dames, inclusief Ciska. Ze begint het nu toch wel leuk te vinden, want ze is er de hele tijd ingebleven, na afloop hebben ze allemaal, behalve Hilleke en Aura, in de rivier gezwommen. Toen iedereen weer terug was uit de sauna nog wat gegeten, waaronder de overheerlijke taart en vervolgens naar bed.

De volgende dag, zondag de 27e, gaan wij met z'n drie-en op stap. Voor vandaag staan een bezoek aan de dierentuin van Ranua en de kerstman op de poolcirkel ten noorden van Rovaniemi op het programma. De dieren in de dierentuin van Ranua komen allemaal in dit deel van de wereld voor. Onder andere beren, wolven, elanden, rendieren etc. Ook diverse soorten vogels zoals uilen en andere roofvogels ontbreken niet. Er zijn ook ijsberen, alhoewel deze niet in Finland voorkomen. We hebben ze niet gezien, ze zijn waarschijnlijk in hun binnenverblijf omdat het buiten veel te warm is voor ze. De dierentuin is erg leuk opgezet, niet te groot. In zo'n 2 uur heb je alles wel gezien en je kan in principe niets missen omdat je over een houten pad loopt dat langs alle dierenverblijven leidt. Na nog wat te hebben gegeten in het restaurant heeft Ciska in de speeltuin gespeeld en vervolgens zijn we richting Rovaniemi gereden.

Even ten noorden van de stad bevindt zich de poolcirkel en daar is ook Santaclaus village. Na ons te hebben vereeuwigd bij de poolcirkel zijn we bij de kerstman op bezoek gegaan. Heel Santaclaus village is één grote commerciële toeristische valkuil. Allerlei souvenier winkeltjes met poolcirkel- en kerst artikelen. We zijn wel op de foto gegaan met de kerstman voor de absurde prijs van €17,=. Ook was het mogelijk om met kerst een brief van de kerstman te laten bezorgen bij iemand, dit kostte echter €6,= per brief, wat we iets te duur vonden voor een grapje. Hilleke was hier zo'n 16 jaar geleden ook geweest, en toen was zowel het foto maken als het laten bezorgen van een brief nog gratis. We wilden ons avondeten in een restaurant in het Santaclaus village gaan eten, maar alles sluit om 7 uur. Dus we hebben gegeten bij een restaurant aan de andere zijde van de weg. Vanuit het restaurant hebben we ook een hotel in Kopenhagen gebeld. We kunnen terecht in het hotel wat we hadden uitgezocht. We hebben het hotel gereserveerd van 4 t/m 6 augustus. Hiermee ligt dus ook direct de datum vast waarop de vakantie afgelopen is; 6 augustus. We willen de afstand van Kopenhagen naar huis namelijk in één dag doen. Na het eten zijn we weer terug gereden naar Simo. Net na Rovaniemi zagen we dat de weg nat was, verder onderweg kregen we ook nog wat regen. Gelukkig hadden we eerder op de dag geen regen gehad. Heel de weg naar Simo was het afwisselend regen en dan weer droog, maar al met al viel het nog wel mee met de regen. Toen we aankwamen in Simo bleek dat Aura al terug was gegaan naar Oulu samen met Susanne en Kaarle. Aura moet morgenochtend naar het ziekenhuis met de baby, maar komt morgenmiddag weer terug. Susanne gaat terug naar huis in Savonlinna, in het zuiden van Finland. Pekka had in de loop van de middag de sauna al weer aangestoken, dus 's avonds hebben we daar weer een tijdje in doorgebracht. Ook Ciska weer, ze begint het nu echt leuk te vinden.

Onze laatste dag in Finland hebben we doorgebracht in Kemi, zo'n 27 km ten westen van Simo. Het is tevens de geboorteplaats van Pekka. Na het ontbijt zijn we richting Kemi gereden. Als eerste wilden we de ijsbreker 'Sampo', die in de haven van Kemi ligt, bezoeken. Deze ijsbreker wordt niet meer als zodanig gebruikt, maar in de winter worden er nog wel excursies mee georganiseerd. In de zomer kun je de boot wel bezichtigen en wordt het tevens als restaurant gebruikt. De broer van Pekka, Matti, gaat wel eens met dergelijke winter reizen mee en weet wel iets te vertellen over de boot. Als eerste zijn we naar zijn huis gereden en vandaar zijn we naar de haven gegaan om de ijsbreker te bekijken. Voordat de rondleiding begon hebben we eerst in het restaurant een video bekeken van zo'n ijsbreek excursie. Na de video heeft Matti ons het schip laten zien, de stuurhut, machinekamer etc. Hilleke is niet meegegaan en is in het restaurant gebleven om haar dagboek bij te houden en om wat telefoontjes richting Zweden te maken om overnachtingen voor de komende dagen te regelen. Ciska is wel meegegaan, maar toen we de machinekamer in gingen vond ze dat toch wel een beetje eng en ze zei dat ze het 'niet zo interessant vond' en ze wilde terug naar Hilleke. Maar ze heeft toch de hele route uitgelopen. Terwijl we de boot bekeken werd Pekka door Aura gebeld dat onderweg van Oulu naar Kemi een klapband had gekregen. Ze zou namelijk deze dag weer terug komen, samen met de baby en Kaarle. Pekka besloot om er heen te rijden als er niet snel iemand stopte om haar te helpen. Maar toen we van de boot afgingen belde Aura opnieuw dat er iemand was gestopt zodat Pekka niet terug hoefde te rijden. Pekka heeft vervolgens Matti naar huis gebracht en wij zijn, samen met Veera, naar de Tourist Info van Kemi gereden alwaar in hetzelfde pand ook een edelsteen museum is gevestigd. Dat viel bij Hilleke meer in de smaak dan zo'n 'technische' ijsbreker. Op de onderste verdieping waren allerlei stenen zoals oa saffier, jade, kwarts en amethist te zien. Op de tweede verdieping waren kopieën van beroemde diamanten te zien, zoals de 'Star of Africa', de 'Koh-I-Noor' en andere. Ook was er een kopie te zien van de kroon van de Engelse koningin en de echte kroon die bedoeld was voor de koning van Finland. Ze hadden destijds iemand uitgenodigd om koning te worden, maar die persoon had net een oorlog verloren en zag er daarom maar van af.

Toen we uit het museum kwamen, kwam ook juist Aura aangereden. Pekka is toen met de auto naar een garage gegaan om een nieuwe band te halen en daarna zijn we met z'n allen in een restaurant gaan eten. Op onze kosten als dank voor de afgelopen week. Vervolgens zijn we weer terug gereden naar Simo alwaar Pekka snel de sauna heeft aangestoken. Ciska ging deze avond vroeg naar bed, we willen morgen vroeg op omdat we een eind moeten rijden. Pekka en Arjan zijn ook nog even met een roeiboot de rivier opgegaan om te proberen om een zalm te vangen. Dat is helaas niet gelukt, zelfs geen andere vis. Voor de verandering gingen de dames deze avond als eerste, ondertussen hadden Pekka en Arjan dan maar een pre-sauna traditie, het drinken van een Engelse ale en het proeven van een aantal whiskies. Toen de mannen naar de sauna liepen begon het zachtjes te regenen, en toen ze bij de sauna waren begon het te gieten. Gelukkig was het wat droger toen ze er uit kwamen, het regende nog wel, maar niet zo hard meer als eerder. Na de sauna eerst nog een biertje om het verloren vocht aan te vullen en daarna zijn we naar bed gegaan.

Dinsdag 29 juli, we wilden vroeg opstaan, zo rond 7 uur zodat we om een uur of negen konden vertrekken. Hilleke had uitgerekend dat het zo'n 541 km was van Simo naar Kramfors alwaar we twee nachten in een cabin op een camping verblijven. Om half acht stonden we op en na te hebben ingepakt en ontbeten hebben we afscheid genomen van Pekka, Aura, Veera, Kaarle en de baby zonder naam. Om kwart voor tien reden we weg. Al snel passeerden we de grens met Zweden en lieten we Finland achter ons. Even na de grens zijn we in het plaatsje Kalix gestopt bij de Tourist Office. Ze hadden daar gratis internet. Nu konden we een email sturen naar de eigenaar van het huisje in Mora waar we de 31e heen gaan. Hij zou ons dan een email terug sturen met een routebeschrijving. De PC had ook een floppydrive dus konden we ook de website weer uploaden. Een klein half uur later vervolgden we onze weg tot vlak na het plaatsje Piteå alwaar we hebben getankt en geluncht. Er was daar ook een Tourist Office met wederom gratis internet en we hebben gechecked of er inmiddels antwoord was uit Mora, dat was er inderdaad al. De routebeschrijving hebben we uitgeprint om aansluitend onze route naar Kramfors te vervolgen. Hilleke had het eerste deel gereden en nu kroop Arjan achter het stuur. Onderweg heeft Hilleke uitegerekend hoe het ver het nog was, maar dat leek niet te kloppen met wat de routeplanner had uitgerekend. Het bleek nu dat Hilleke zich 100 km had verrekend en het dus 641 km ipv 541 was. Pfff, wat een tegenvaller. We zullen wel zien wanneer we er zijn, op al die 110, 90, 70, 60 km/u wegen en soms nog minder schoot het niet altijd even snel op. Daarbij kwamen we ook nog diverse wegwerkzaamheden tegen wat ook niet bevorderlijk is voor het gemiddelde. Maar op de wegen waar het kon, voerde Arjan de snelheid op tot zo'n 140 km/u en op de rustige wegen hier kun je dan wel weer wat kilometers maken. Na de stad Umeå kwamen we in een steeds mooier gebied. Het bleek dat we hier in een gebied zijn wat door de Unesco als World Heritage Site wordt bestempeld, de 'Hoge Kusten'. De plaats Kramfors, waar onze camping zich bevindt, blijkt midden in dit prachtige gebied te liggen. In dit schitterende gebied waan je je soms in Zwitserland. We zijn hier per ongeluk terecht gekomen, onze route planner had in deze omgeving een overnachting gepland. Als we dit van te voren hadden geweten hadden we er nog wel een extra nacht gebleven om dit gebied wat beter te kunnen bekijken. Ondanks de lange afstand waren we toch al om kwart over vijf op de Flogsta camping, vroeger dan gepland, maar na de benzinepomp heeft Arjan ook in één stuk doorgereden, zo'n 380 km in 4½ uur. Onze cabin was erg ruim, een stuk beter dan die in Tampere. Weliswaar ook geen WC en douche en ook geen stromend water, maar wel een stuk groter en er was hier ook eetgerei, pannen etc. Daarbij was het ook nog eens goedkoper en minder luidruchtig en was er een echt zwembad. In de laatste hebben Ciska en Arjan zich een tijd vermaakt. In die tussentijd heeft Hilleke wat boodschappen gedaan voor het avondeten en gekookt. Al met al een lange en vermoeiende dag.

In eerste instantie hadden we voor de 30e niets gepland, maar nu bleek dat we in zo'n mooi gebied waren aangekomen wilden we daar wel wat meer van zien. Dus stond er een rondje Hoge Kusten op het programma. Als eerste zijn we naar een hotel gereden met een Tourist Info voor wat extra informatie. Daar bleek eveneens wederom een gratis internet PC met floppydrive te staan, dus direct maar weer een deel van de website uploaden. Vanaf de parkeerplaats bij het hotel hadden we een mooit uitzicht over de Hoge Kusten brug. Op de kaart die we van de Tourist Info hadden meegenomen stond een route aangegeven en die wilden we gaan doen. Het blijkt dat deze route ook met borden wordt aangegeven wat het wel erg eenvoudig maakt. Vervolgens hebben we de route gereden. Een erg mooie route over landelijke wegen met soms adembenemend mooie uitzichten over zee-armen, baaien en dalen. Echte bergen zijn hier niet, maar het is wel erg heuvelachtig. Onderweg gestopt voor oa. een lunch en diverse malen voor een stop om van het uitzicht te genieten en foto- en filmopnamen te maken. Bij één van de stops hebben Hilleke en Ciska ook nog wat bosbessen geplukt.

Hilleke wilde ook nog naar rotstekeningen gaan kijken en Ciska wilde nog zwemmen. Omdat de rotstekeningen wel erg ver rijden waren, nog zo'n 100 km. Heen en weer plus het bekijken zou dit waarschijnlijk minstens 2½ uur gaan duren, dus we besloten om de rotstekeningen maar te laten schieten en om terug te gaan naar de camping. Onderweg daarheen nog inkopen gedaan voor het avondeten. Op de camping aangekomen zijn we met z'n 3-en gaan zwemmen. We hebben ruim 2 uur in het water gelegen. Na het eten heeft Hilleke nog twee maal een was in de wasmachine gestopt, daarmee moeten we het verder wel kunnen redden tot we weer thuis zijn. De rest van de avond weinig meer gedaan. Ons nog wel voorbereid op de reis van morgen. We gaan weer steeds verder naar het zuiden wat ook te merken is aan het tijdstip waarop het donker gaat worden. Hier in Kramfors is het om 11 uur al zo schemerig dat je wel een lamp aan moet als je nog iets wil lezen of schrijven buiten.

De volgende dag rond een uur of acht opgestaan. Na het inpakken van de bagage en het ontbijt hebben we alles in de auto geladen. Terwijl we daar mee bezig waren begon het te regenen, en wel zo hard dat we de auto tegen de veranda van het huisje hebben aangereden zodat we alles zoveel mogelijk droog konden inladen. Rond half tien vertrokken we voor de rit van zo'n 380 km naar Färnäs in de provincie Dalarna, weer verder naar het zuiden. De hele rit hadden we het ene moment regen en het volgende moment scheen de zon weer. Rond een uur of twaalf zijn we bij een restaurantje gestopt voor koffie en een broodje. Na zo'n 3 kwartier hebben we onze weg weer vervolgd. Onderweg zagen we eindelijk het eerste overstekende wild. Al tientallen malen hadden we de waarschuwingsborden gezien de afgelopen weken, maar het wild zelf zagen we nooit. Het was wel op een afstand, maar we konden duidelijk zien dat op z'n 200 meter voor de auto een eland de weg overstak. Na nog een tank- en snackstop kwamen we om kwart voor vier in Färnäs aan. De routebeschrijving bleek niet helemaal te kloppen dus konden we het niet direct vinden. Toen we het na wat heen en weer rijden en vragen hadden gevonden bleek het een erg leuk klein huisje te zijn. Het was ook van alle gemakken voorzien zoals een magnetron, koffiezetter en zelfs een mixer en een stofzuiger. Ook is er een TV, video recorder en een stereo installatie en dat allemaal voor het luttele bedrag van slechts 300 SEK per nacht (± €35,=). Het leuke huisje met twee verdiepingen staat in de achtertuin van de eigenaren, op de beneden verdieping is de keuken met eettafel en een douche/toilet en op de bovenverdieping staat een sofa bed en een stapelbed en de TV/stereo installatie. De bovenverdieping is tevens de woonkamer als je het sofabed als bank gebruikt, maar ik denk dat wij hoofdzakelijk de keuken als woonruimte zullen gebruiken. Vlak naast het huisje staat ook nog een speelhuisje dat Ciska direct ging bewonen, ze was inmiddels gewend geraakt aan speelhuisjes, want zowel in Oulu als Simo was er ook één aanwezig, beide gemaakt door Pekka. Omdat we verder geen boodschappen hadden gedaan besloten we om in Mora te gaan eten. Bij een Cajun restaurant hebben we heerlijk gegeten. Op de terugweg naar het huisje nog wel wat inkopen gedaan voor het ontbijt van morgenochtend.

Vrijdag 1 augustus, Arjans 39e verjaardag. De dag ziet er qua weer een stuk beter uit dan gisteren. Een stralend blauwe hemel met hier en daar een vriendelijk wit wolkje. Het bed waar we afgelopen nacht op geslapen hebben was hopeloos, zo'n zelfde soort als we op de camping in Tampere hadden. Een slaapbank waaruit een twee persoons stretcher gehaald kan worden. Bij iedere beweging kraakt het overal en het heeft een erg dun matras zodat je soms de stalen balken voelt. De komende nachten zullen we maar weer op ons luchtbed gaan slapen zoals we in Tampere ook hadden gedaan. Na het ontbijt zijn we vertrokken om de omgeving te verkennen. Als eerste naar de Tourist Office in Mora gereden om wat info te verzamelen. Van de Tourist Office zijn we naar Nusnäs gereden, niet ver van Färnäs. In Nusnäs staat een fabriek van Grannas waar ze de beroemde Dalapaarden maken en we hadden Ciska beloofd om daar te gaan kijken. Het is een ware toeristische attractie. Als eerste zijn we in de fabriek gaan kijken. De ruwe vorm van een paard (ze maken overigens ook varkens, kippen en andere dingen) zagen ze eerst uit een stuk hout. Daarna worden met de hand de details gesneden zodat alles wat ronder wordt en vervolgens wordt alles weer mechanisch geschuurd. De volgende stap is de karakteristieke rode kleur aanbrengen in een groot bad met rode verf. Als ze daarna gedroogd zijn worden ze met de hand verder beschilderd. Erg boeiend om allemaal eens te zien en Ciska vondt al die Dalapaarden maar wat mooi. In de aangrenzende winkel nog wat rond gelopen en daar hebben we nog het één en ander gekocht. We hebben er ook een paar nieuwe klompen voor Ciska gekocht waarna er vervolgens door een van de Dalapaarden schilderessen haar naam op is geschilderd. Na nog wat te hebben gedronken en gegeten in het inpandige restaurantje zijn we vertrokken naar het eilandje Sollerön in het Siljan meer. Hier is verder weinig te beleven zodat we direct zijn doorgereden naar Gesunda aan de zuidkant van het meer. Daar wilden we met een stoeltjeslift de Gesunda berg opgaan om van een magnifiek uitzicht over het meer te kunnen genieten. Maar helaas was de lift kapot zodat we niet zo hoog konden komen als we wilden. Bij een restaurant aan het begin van de lift hebben we geluncht en vervolgens zijn we naar Falun gereden. In het plaatsje Falun is een oude kopermijn gevestigd, de oudste mijn ter wereld, zo'n 1000 jaar oud.

De mijn is momenteel niet meer als zodanig in gebruik maar kan nog steeds worden bezocht. Arjan is als enige ook in de mijn geweest omdat we voor Ciska geen warme jas bij ons hadden. In de mijn is het namelijk slechts zo'n 7°C. Met een lift ga je naar zo'n 55 meter diepte, het diepste punt ligt overigens op 600 meter onder het aardoppervlak. Vandaar loop je door een aantal gangen en krijg je een indruk hoe vroeger het kopererts werd gedolven. Behalve koper werd er overigens ook oa. zink en goud gedolven. De rondleiding duurt ongeveer een uur. In die tussentijd hebben Hilleke en Ciska de mijn bovengronds bekeken. Het verhaal gaat dat de mijn bij toeval is ontdekt. Een boer zag een schaap met rode horens en volgde het beest om uit te vinden hoe dat kwam. De geit bleek steeds zijn horens tegen een bepaald stuk rots te schuren waardoor er koper bloot was komen te liggen. Dit alles zou zich al zo'n 1000 jaar geleden hebben afgespeeld. Bij de mijn staat ook een enorme houten geit als symbool voor deze gebeurtenis. Vanaf de mijn zijn we naar het plaatsje Rättvik gereden om daar in een restaurant aan het strand bij het meer wat te gaan eten. Na een overheerlijke maaltijd zijn we weer naar ons huisje gereden. Daar kon Arjan 's avonds de PC van de eigenaar gebruiken om de email te lezen en om de website te updaten.

De afgelopen nacht hebben we beter geslapen op ons luchtbed dan de vorige nacht op het sofa-bed. Buiten zag de lucht er zwaar bewolkt en dreigend uit en na verloop van tijd begon het ook te regenen. Wat een verschil met gisteren. Voor het eerst in lange tijd weer een lange broek aangetrokken. Na het ontbijt zijn we vertrokken om nog meer wat van de omgeving te bekijken. Als eerste zijn we naar een berenpark even ten noorden van Orsa gereden, sinds eind 2022 is dit park gesloten. Hier werden beren, wolven, lynxen, poolvossen en een veelvraat in een meer natuurlijke omgeving dan een gewone dierentuin gehouden. Gewapend met paraplus zijn we het park ingegaan, het regende namelijk nog steeds. Als eerste zijn we naar de beren gelopen, ze hebben een enorm gebied tot hun beschikking waar ze zich kunnen uitleven. Er zijn meerdere beren gebieden, er is een gebied bestemd voor de wat jongere beren en een gebied voor de volwassen beren. Ook was er een wat kleinere ruimte waar een moeder liep met twee jongen die eind vorig jaar waren geboren. De jonge beren waren continu met elkaar aan het spelen. Het was inmiddels gelukkig wel opgehouden met regenen. Terwijl we bij de beren aan het kijken waren werden ze gevoerd. Ze kregen broden, appels en een soort krachtvoer. Van de beren liepen we langs de wolven, die ook net daarvoor gevoerd waren. Ook de wolven hebben een behoorlijk groot terrein tot hun beschikking. De andere dieren zijn iets minder bedeeld, maar ze zijn dan zelf ook een stuk kleiner. Van de veelvraten was er overigens maar één, een vrouwtje dat we overigens niet hebben gezien. De poolvossen waren nu in de zomer nog donker gekleurd, in de winter krijgen ze een witte vacht. Het gehele park is gelegen aan één kant van een heuvel, wat maakt dat alles lopend vanaf een tamelijk steil pad moet worden bekeken. Op sommige plaatsen zijn een soort pieren tot boven de beren- en wolven verblijven aangelegd zodat je ze wat beter kan bekijken en zeker beter kan filmen of fotograferen zonder zo'n vervelend gazen hek ertussen. Op de top van de heuvel is een restaurantje waar we geluncht gehebben. Terug beneden hebben we nog bij de lynxen gekeken, ze lieten zich niet echt goed zien, we hebben ze alleen wat tussen het gras zien liggen en op een afstand zien lopen. Al met al is het zeer boeiend park waarin je de dieren in een meer natuurlijke omgeving kan bekijken en je ze niet verveeld door een stalen kooi ziet heen en weer lopen zoals in de meeste dierentuinen. Na in totaal zo'n drie uur in het park te zijn geweest zijn we vertrokken richting de Tourist Info in Orsa om te kijken wat we nog meer in de omgeving kunnen zien. Ze gaven ons als tip om naar Våmhus te gaan naar de Gammelgård. Een soort openluchtmuseum waar ook wat oude ambachten te zien zouden zijn. Van het laatste was er alleen manden vlechten en haarklossen. Dit is een soort kantklossen, maar dan met mensenhaar. De draden die daar dan uitkomen worden gebruikt om sieraden, broches en muurdecoraties van te maken. Dit werd vroeger gedaan door de allerarmsten die geen geld hadden om garen te kopen en die gebruikten daar dan hun eigen haar voor. Vandaar zijn we om het Orsa meer via Mora terug gereden naar ons huisje. Onderweg in Mora nog boodschappen gedaan.

De volgende dag zijn we na het ontbijt, rond kwart voor elf, weg gegaan van ons leuke huisje. Het weer is in ieder geval beter dan gisteren, een vrolijk schijnend zonnetje aan een bewolkte hemel, alleen is het niet zo erg warm, ongeveer 20°C. Als eerste nog even langs een Dalapaarden fabriek gereden, niet ver van het huisje overigens, om nog wat dingen te kopen. De fabriek was niet in bedrijf (zondag), maar het winkeltje was wel open. Vandaar zijn we richting Mora gereden om vandaar naar het zuiden af te zakken. We hadden nog geen reservering gemaakt voor de komende nacht want we willen proberen om zo ver mogelijk te komen zodat we morgen niet al te laat in Kopenhagen zullen aankomen. Rond een uur of half één zijn we gestopt voor de lunch, we hadden zelf al broodjes klaargemaakt en bij een tankstation hadden we wat te drinken gekocht. Na een half uur hebben we onze weg vervolgd en rond een uur of drie zijn we nogmaals even gestopt om vervolgens weer snel door te rijden naar het zuiden. Hilleke had in de campinggids van Zweden een camping gevonden, alleen stond in de gids niet vermeld of er ook cabins te huur waren. De camping was in het plaatsje Göta even ten zuiden van Lilla Edet (van het toiletpapier en zo). Rond half zes waren we op de Ryrsjön Fritidsby camping en ze bleken ook cabins te verhuren waarvan er nog een aantal vrij waren. Ze accepteerden geen credit cards dus na ons huisje te hebben bekeken zijn we eerst naar Lilla Edet gereden om geld te trekken en om boodschappen te doen. Terug op de camping hebben Ciska en Arjan de camping verkend terwijl Hilleke het avondeten klaarmaakte. Op de camping zijn wat beesten te bekijken, verder is er een speeltuintje en een behendigheidsbaan. Je kan er ook kano's en bootjes huren want de camping ligt aan een meertje en vanaf een aantal grote vlonders kun je uitstekend vissen. Het huisje is behoorlijk groot met een keukentje en eigen douche en toilet. Het enige vreemde is dat als je de koude kraan open draait je eerste warm water krijgt en even later pas koud. Verder staat onze cabin langs een steile weg een heuvel op waar ook cabins staan wat ons een mooi uitzicht biedt op auto's die proberen boven te komen. De weg van zand en grind is zo steil dat sommige chauffeurs moeite hebben om boven te komen, al slippend kruipen ze omhoog. Sommige komen helemaal niet boven en glijden halverwege weer naar beneden. Behalve een autorit van ruim 400 kilometer is er vandaag weinig bijzonders gebeurd. We hebben inmiddels al bijna 6000 kilometer gereden deze vakantie, de 6000 gaan we morgen halen en voordat we thuis zijn zullen we de 7000 gepasseerd zijn.

De volgende dag zijn we vroeg opgestaan en na het ontbijt zijn we vertrokken richting Kopenhagen. Nadat we bij een supermarkt onze statiegeld flessen hadden ingeleverd zijn we richting Göteburg gegaan en toen langs de kust naar het zuiden. Vanaf Göteburg hadden we weer 4-baans snelweg dus dat was wel weer opschieten. We wilden deze keer met de ferry van Helsingborg naar Helsingør en niet via de brug, ons hotel bevindt zich namelijk in een voorstad aan de noordkant van Kopenhagen, Gentofte. We waren om kwart voor één bij de ferry die ook juist kwam aanvaren. Al snel daarna konden we de boot oprijden en om één uur precies vertrokken we voor een vaartochtje van 20 minuten voor een bedrag van SEK 250,=. Aan de Deense kant waren we ook weer snel van de boot af en vervolgden we onze rit naar Kopenhagen. Onderweg zijn we nog gestopt om onze lunch op te eten en daarna weer snel door naar het Gentofte hotel waar we rond een uur of drie aankwamen. In het hotel kregen we de sleutels voor twee kamers en we mochten, na bezichting, kiezen welke van de twee we namen.

Nadat we de onze bagage in de kamer hadden gebracht hebben we nog even uitgerust van de lange reis en vervolgens zijn we naar het station van de S-baan (stadstrein) gelopen, een wandeling van ongeveer 10 minuten vanaf het hotel. Vandaar zijn we met de trein naar het centrum van Kopenhagen gegaan. We hebben een 10-ritten kaart gekocht wat aanzienlijk goedkoper is dan 8 losse kaartjes (2 dagen, 2 personen, heen en terug), zelfs als je 2 ritten niet gebruikt. Ciska reist nog gratis. Na een ritje van zo'n 20 minuten kwamen we aan op het centraal station van Kopenhagen en als eerste zijn we naar de Tourist Info tegenover het station gelopen. Daar hebben we wat informatie gehaald over onder meer stadsrondritten en vervolgens zijn we naar het grote Raadhuisplein (Rådhuspladsen) gelopen. Na daar wat te hebben rondgekeken zijn we naar het Hard Rock Café gegaan om wat te eten. In en rond het café waren allerlei jonge meisjes die gekomen waren voor het optreden van één of andere Deense jongensband, de B-boys. Dit Hard Rock Café is overigens de enige deze vakantie, in die in Stockholm waren we al eens geweest, en we er overigens ook geen tijd voor, en in Helsinki is er geen. Na het eten zijn we naar het bekende Tivoli park gegaan dat direct naast het Hard Rock Café ligt. Het Tivoli park is een soort pretpark maar daarnaast zijn er ook vele restaurants en andere attracties. Je betaalt toegang voor het park en daarna betaal je per attractie ook nog een bepaald bedrag. Dit betekent dat als je alleen maar komt om even de sfeer te proeven, zoals wij, je niet zo duur uit hoeft te zijn. Ciska is wel in een aantal van de kinder attracties geweest. Als het donker wordt, gaan er overal lichtjes branden wat het park een sprookjesachtig aanzien geeft. Om half elf zijn we naar het station gelopen, ook tegenover het park gelegen, en met de trein terug gegaan naar ons hotel.

De volgende ochtend zijn we na een overheerlijk ontbijt weer naar het station gelopen om met de trein naar de stad te gaan. We zijn maar één hele dag in Kopenhagen en om zoveel mogelijk te zien besluiten we om een stadsrondrit te maken met een zogenaamde hop-on hop-off bus. Deze bussen stoppen op diverse toeristische plaatsen in de stad waar je kan uitstappen om alles te bekijken. Na een half uur, of een veelvoud daarvan, kun je weer opstappen op een volgende bus om de rit te vervolgen. De bovenverdieping van de bus is open (kan dicht bij regen) zodat je tijdens de rondrit ook nog eens lekker van de zon kan genieten. Er zijn drie lijnen, de blauwe, de rode en de gele lijn, wij zijn met de blauwe lijn gegaan. De rondrit begint bij het Palace Hotel aan het Raadhuisplein maar in principe kun je bij iedere stop beginnen. Uiteraard kom je langs de beroemde zeemeermin waar ook wordt gestopt. Wij zijn hier uitgestapt om wat foto's te maken en om wat te eten. Na een half uur hebben we de volgende bus gepakt. De volgende stop waar we bus zijn uitgegaan is het bekende uitgaansgebied 'Nyhavn'. Vlakbij 'Nyhavn' is een gebouw waar je met de bus ook onderdoor rijdt en boven je zie je dan een aantal schitterende mozaïeken. Bij deze mozaïeken en 'Nyhavn' hebben we even rondgekeken waarna we de bus een uur later hebben genomen naar het eindpunt bij het Palace Hotel. Bij dat hotel hebben we wat gedronken waarna we het winkelgebied Strøget hebben verkend. Dit zijn een aantal autovrije winkelstraten die met elkaar in verbinding staan. Hier hebben we wat rondgestruind, wat gegeten en gedronken en nog wat inkopen gedaan. Hilleke had in een foldertje een advertentie gezien voor een Scandinavisch restaurant waar ze wel wilde gaan eten. Het bleek alleen wel een eind lopen te zijn.

Toen we bij het restaurant aankamen waren er nog geen andere gasten, deze kwamen echter later wel. We hebben heerlijk gegeten alleen was de bediening er traag. We waren er om half zeven en gingen pas na negen uur weg. Dit had tot gevolg dat we pas om 10 uur weer terug waren in ons hotel. Veel later dan we gepland hadden, we wilden namelijk eigenlijk deze avond de auto al inpakken zodat we morgen direct na het ontbijt om 7 uur konden vertrekken. We hebben morgen nog een lange reis terug naar huis voor de boeg. We hebben wel de koffers etc. ingepakt en klaargezet zodat we dat morgenochtend alleen nog maar in de auto hoeven te laden. Nadat we de wekker op zes uur hadden gezet zijn we naar bed gegaan.

Om zes uur ging de wekker en vervolgens snel opgestaan. Arjan was er het eerst uit, Hilleke en Ciska hadden wat meer moeite om zo vroeg uit bed te komen. Na de laatste spullen te hebben ingepakt hebben we onze bagage in de auto geladen. Vervolgens op de, door gasten vrij te gebruiken, PC in het hotel op het internet opgezocht hoe laat de ferry van Rødby naar Puttgarden vertrekt en hoe vaak. Om het half uur, om kwart voor en kwart over ieder uur. Na het ontbijt zijn we om half acht weggereden van het hotel, de temperatuur was een heerlijke 20°C. We kwamen in het spitsverkeer naar Kopenhagen terecht, maar van echt oponthoud was geen sprake. Om kwart over negen waren we bij de ferry in Rødby, deze voer net weg en we moesten dus een half uur wachten. Even later kwam de volgende ferry er al aan en nadat de auto's eraf waren konden wij erop rijden en om stipt kwart voor tien vertrokken we voor de drie kwartier durende overtocht naar Duitsland. Op de ferry wat gedronken en onze laatste kronen opgemaakt. Na aankomst waren we snel van de ferry af en konden we onze weg vervolgen door Duitsland richting Nederland. Via lokale wegen kwamen we op de Duitse A1 terecht waarop we via Hamburg en Bremen koers zetten naar Osnabrück. Des te verder overigens we Duitsland in reden des te warmer werd het buiten. Op een gegeven moment gaf de thermometer in de auto 35°C aan. Maar goed dat we airco hebben anders is het niet uit te houden in de auto. Ergens langs de A1 zijn we ook nog gestopt bij een wegrestaurant voor de lunch. Via de verkeersinformatie hadden we iets vernomen van een wegafsluiting op de A30 bij Rheine. Deze weg moeten wij ook hebben vanaf Osnabrück richting Nederland. Eenmaal op de A30 kwamen we even voor Rheine inderdaad in een file terecht, de eerste deze vakantie. De weg bleek inderdaad afgesloten en we moesten via de afrit van de snelweg af. Dat ging erg traag omdat er onderaan de afrit stoplichten stonden maar ook agenten om het verkeer te regelen. Door een agent werden we naar linksaf verwezen, maar verder moesten we het maar uitzoeken. Er waren meerdere Nederlanders en daar zijn we maar achteraan gereden in de hoop dat zij wisten waar ze heen gingen. Onze kaart heeft hoofdzakelijk snelwegen en belangrijke secundaire wegen dus het was lastig te volgen waar we precies waren. Bij een stoplicht is Hilleke uitgestapt en heeft aan onze voorganger gevraagd of die enig idee had waar we waren. Zij waren hier bekend en wisten de weg, daar zijn we dan maar achteraan gereden. Op een gegeven moment kwamen we bij de A31 uit en daar zijn we toen opgegaan weer richting de A30 alleen is de A31 nog niet helemaal gereed dus hadden we ook nog wat lokale wegen voor we uiteindelijk weer op de A30 kwamen. Al met al heeft deze omleiding ons zeker 1 tot 1½ uur gekost. Net over de grens zijn we gestopt om uit te rusten. Arjan heeft vervolgens het laatste stuk vanf de grens naar huis gereden alwaar we verder zonder problemen om 7 uur 's avonds aankwamen. Het einde van een lange vermoeiende dag en tevens het einde van een mooie vakantie door drie Scandinavische landen: Denemarken, Zweden en Finland. In totaal hebben we in 30 dagen bijna 7100 kilometer gereden, en behalve een kleine reparatie aan de auto geen enkel probleem gehad.